Als ik ergens niet in uitblink, dan is het wel ontbijten. Hoe vroeger het in de ochtend is, hoe lastiger ik eten vind. Wel weer jammer dat dit niet geldt voor de rest van de dag, maar ja, dat is dan weer een heel ander verhaal. Nu behoort de ochtend sowieso niet tot mijn favorieten; wellicht dat dit enig verband houdt.
Lees verder “Patisserie Maaikeologie”
Laat op de avond zie ik een man door de straat lopen en stoppen bij de aanhanger die een buurman aan de lantaarnpaal heeft vastgezet. De man gaat op zijn hurken zitten bij de aanhanger, kijkt naar het slot en pakt het vast. Hij draait het slot wat rond en kijkt er inmiddels al een dikke minuut naar alsof het elk moment spontaan kan open springen. Het observeren van wat de man in godsnaam zit te doen, brengt me meteen terug naar een gebeurtenis van ergens begin vorig jaar.
Lees verder “Als de nood het hoogst is, is de ontreddering nabij”
Lieve lezers,
Deze maand heb ik een blog vakantie ingelast. *Edit: de blog vakantie is met twee maanden verlengd* Maart ben ik weer van de partij, ik hoop jullie ook! Ik wens jullie alvast gezonde en knusse feestdagen en een gezond en liefdevol 2021! Tot volgend jaar!
Liefs Maaike ♡
Zowel Johannes als ik waren tot voor een jaartje of wat terug niet echt kamerplant-(w)aardig.
Op dat gebied hadden we lange tijd het groen meer achter de oren dan in de vingers, zal ik maar zeggen. Tuinplanten gingen wel, vooral met dank aan Moeder Natuur, maar binnenplanten konden we allebei nog geen half jaar levend houden.
En dat, (nog geen) half jaar in leven houden, was dan ook een uitzondering.
19 jaar was ik. Een van de fases waar mijn onrustige, zoekende en oneindig lijkende gevoelswereld hoogtij vierde. Het feit dat het net uit was met mijn vriendje en ik hartstikke luddeveduh had én met bomvol vragen zat (het soort waarop je never nooit enig antwoord zult krijgen) droeg daar best lekker aan bij.
Lees meer >>
Dit jaar besloten we, vanwege Corona, om in onze grote vakantie voornamelijk Rundumhausen en Jardinië aan te doen. Dit gaf, voordat de vakantie begon, vooral voordelen: geen voorbereidingsstress met inpakken, vergeten spullen op het allerlaatst halen, áltijd weer zoeken naar iets wat je zeker weten al in huis had, maar geen idee meer waar je het hebt gelaten en natuurlijk het verkeerd inschatten van tijd: alles komt dan weer snoeihard samen op het (laatste) moment met het huis fatsoenlijk achterlaten voor de kattenoppas.
Lees meer >>
Ik ben verhuisd! En het kost je nog geen treinkaartje, druppel benzine of ook maar een calorie meer om er te komen! Sterker: je bent er al: hoi!
Lees meer >>
Wanneer ik vanuit de supermarkt de hoek om ga, richting huis, kom ik Rico tegen. Op het moment dat hij aan me voorbij is, laat ik mijn kortstondig onderdrukte grijns los. Zowel om hem, als om mezelf. Het feit dat Rico zichtbaar hard zijn best doet om mij niet te zien, maakt de herinnering aan het akkefietje 21 jaar geleden, nu nóg grappiger.
Lees meer >>
Vanaf jongs af aan al had ik een klik met mensen met een verstandelijke beperking. Ik raakte altijd wel in contact of in gesprek: sowieso vaak in onze straat waar vanaf mijn 7e een dagbesteding was, maar ook gewoon bij de bushalte of in de bus, bij de bakker, op verjaardagen, in het winkelcentrum of gewoon in het voorbijgaan op straat. Wanneer ik zelf geen contact maakte, deden zij het wel.
Lees meer >>
