Als ik ergens niet in uitblink, dan is het wel ontbijten. Hoe vroeger het in de ochtend is, hoe lastiger ik eten vind. Wel weer jammer dat dit niet geldt voor de rest van de dag, maar ja, dat is dan weer een heel ander verhaal. Nu behoort de ochtend sowieso niet tot mijn favorieten; wellicht dat dit enig verband houdt.

Ik ben verhuisd! En het kost je nog geen treinkaartje, druppel benzine of ook maar een calorie meer om er te komen! Sterker: je bent er al: hoi!

Vorige week, rond een uurtje of 23.15u, zaten Johannes (mijn vriend) en ik op de bank wat te kletsen toen er licht van een zaklantaarn in de hoek van onze tuin flitste. Tegen de gevel, over de grond… duidelijk iets aan het zoeken of te inspecteren.

Één van de dingen waarmee je me best goed op de kast kan krijgen is, een shirt en bodywarmer aantrekken van een of ander bedrijf, met een klapper, tablet of laptop in je hand het pad oplopen en bij me aanbellen.
Alleen al dit gegeven, roept al van alles bij me op.

“Hier thuis geven we nog wel eens bepaalde situaties of bepaalde type mensen een naam en/of een zin gerelateerd aan iets. Naast dat het grappig is (vinden wij dan), is het ook nog wel eens best handig.
Al is het alleen al om de ander een beeld te kunnen geven over iemand of een situatie waar de ander niet bij was. Weet je toch een beetje in welk kaliber je de situatie, persoon of sfeer kan zien. Lees ook mijn eerdere blogpost ‘Gáááááá naar het licht‘ en ‘You name it‘. “

00.30 uur, nog een laatste bakje thee voordat ik ga slapen. Buiten hoor ik een groepje opgeschoten lui en ik hoor gerommel aan een kliko….ik ga toch eens kijken.

Okay….elk land heeft haar bitches en ik had de eer bij uitstek dé heks (zo gedroeg ze zich, keek ze uit haar ogen en zo zag ze er ook uiterlijk nog eens uit, dat vond ik dan weer wel lekker consequent) van Tsjechië te ontmoeten.
En wel bij benzine station Avanti op de snelweg van Pelhřimov naar Praag. Ze had ons bijna andermans tankbeurt laten betalen en ze wíst dat wij nog niet getankt hadden!