Sinds het besef dat ik mezelf middelbaar mag noemen, merk ik dat er vaker momenten zijn waarop ik denk: hóé ben ik met zo’n vaart ineens hier verzeilt geraakt? Aan welke afslagen ben ik, zonder dat te beseffen, voorbij geraasd?
Lees meer >>
Vorige week, rond een uurtje of 23.15u, zaten Johannes (mijn vriend) en ik op de bank wat te kletsen toen er licht van een zaklantaarn in de hoek van onze tuin flitste. Tegen de gevel, over de grond… duidelijk iets aan het zoeken of te inspecteren.
Onlangs kwam ik een voor mij nog relatief onbekend terrein tegen: blog lijstjes, of soms ook wel ‘blog tags’ genaamd als ik het goed begrijp: een rijtje vragen die de blogger dan beantwoordt.
Natuurlijk ben ik het wel eens eerder tegengekomen, maar dat dit vrij vaak en groots wordt ingezet door menig blogger, is voor mij wel nieuw.
Heb je ook gekeken? Naar het npo programma ‘Tegenlicht’, de aflevering van zondag 8 maart over Alfa mannen?
Ik ben tussentijds ook even flink afgeleid en in de ban geraakt van onze coronacrisis, maar ik wil hier toch nog héél even op terugkomen. Al was het maar om even te kunnen lachen.
M’n buurvrouw belt eind van de morgen aan.
Zodra ik de deur open doe zegt ze ‘sorry buurvrouw!’ en reikt me een doos met chocolaatjes aan.
Het plan was eigenlijk om voor háár deur te staan en sorry te zeggen. Nu zegt zíj tegen míj sorry…dat heb ik even niet verdient.
Reden: ‘Zonnestraaltje’ straalde nogal fel deze morgen.
Één van de dingen waarmee je me best goed op de kast kan krijgen is, een shirt en bodywarmer aantrekken van een of ander bedrijf, met een klapper, tablet of laptop in je hand het pad oplopen en bij me aanbellen.
Alleen al dit gegeven, roept al van alles bij me op.
Lees meer >>“Hier thuis geven we nog wel eens bepaalde situaties of bepaalde type mensen een naam en/of een zin gerelateerd aan iets. Naast dat het grappig is (vinden wij dan), is het ook nog wel eens best handig.
Al is het alleen al om de ander een beeld te kunnen geven over iemand of een situatie waar de ander niet bij was. Weet je toch een beetje in welk kaliber je de situatie, persoon of sfeer kan zien. Lees ook mijn eerdere blogpost ‘Gáááááá naar het licht‘ en ‘You name it‘. “
Het is bijna een Maaikeologisch ongeschreven regel: zodra ik alleen naar een bijeenkomst ga, beland ik met enig regelmaat in een soort parallel universum van suffe acties en andere knulligheden.
Onlangs had ik weer eens zo’n dag te pakken op cursus voor m’n werk:
