Maaikeologisch verantwoorde verhalen, standpunten en andere gedachtekronkels.
Het is bijna een Maaikeologisch ongeschreven regel: zodra ik alleen naar een bijeenkomst ga, beland ik met enig regelmaat in een soort parallel universum van suffe acties en andere knulligheden.
Onlangs had ik weer eens zo’n dag te pakken op cursus voor m’n werk:
00.30 uur, nog een laatste bakje thee voordat ik ga slapen. Buiten hoor ik een groepje opgeschoten lui en ik hoor gerommel aan een kliko….ik ga toch eens kijken.
Lees verder “Nachtelijke avonturen”
Het enige wat ik al jong heel zeker wist, is wat ik wilde worden “later als ik groot ben”; ik wilde begeleidster worden en werken met mensen met een verstandelijke beperking.
Lees verder “SPWhatever”
Het was een close call. Het scheelde weinig of mijn acuut uitgeproeste hete thee, was op je boek en mijn schoot terecht gekomen toen ik onderaan blz 77 van je boek was.
Door snel reactievermogen en met een beetje geluk, lanceerde het meeste toch nog op het laminaat.
M’n mond viel vervolgens spontaan zó ver open, dat ik maar ternauwernood kon voorkomen dat ik met spoed bij de kaakchirurg zat om m’n kaken weer terug in de kom te krijgen.
Van ongeloof heb ik de “tip” nog een paar keer gelezen, met blauwe plekken tot gevolg.
Ik moest mezelf proberen wakker te knijpen; want níemand noemt zoiets een tip, laat staan een “self-care tip”…….
Nee toch? Toch?!!
Hier thuis geven we nog wel eens bepaalde situaties of bepaalde type mensen een naam en/of een zin gerelateerd aan iets.
Naast dat het grappig is (vinden wij dan), is het ook nog wel eens best handig.
Al is het alleen al om de ander een beeld te kunnen geven over iemand of een situatie waar de ander niet bij was. Weet je toch een beetje in welk kaliber je de situatie, persoon of sfeer kan zien.
Een van het ‘you name it rijtje’ is het ‘ga naar het licht type’ waar ik eerder een blogpost over schreef: Gáááááá naar het licht.
Henk hebben we leren kennen op ons werk, toen m’n vriend Johannes en ik technisch gezien nog collega’s waren.
Henk, een joviale, zachtaardige, sociale man, vol met (vleugje sarcastische) humor en nooit verlegen om een verhaal.
Sterker nog: het kwam nog wel eens voor dat ik moest zeggen ‘Henk, ik moet echt weer even verder, anders krijg ik m’n werk niet af’.
Geen klus was hem te moeilijk en hulpvaardigheid zit hem in het bloed.
Aantal jaren terug was er zo’n programma ‘het zesde zintuig’.
Zelf weet ik nooit helemaal wat ik met dit soort dingen moet, maar het intrigeert me en ik vond dit programma ook gewoon “leuk” om naar te kijken.
De meeste deelnemers vond ik ook best wel leuke types. Maar nu zat er specifiek 1 deelnemer in die bij mij direct wat opriep; Liesbeth van Dijk.
▪ ︎zie hier nieuwsbericht ▪︎
De dag dat jij geboren bent, ben je het eerst geboren kindje in Wenen van het jaar 2018! En dat is super schattig, lief en leuk nieuws dat een Weens tabloid elk jaar blijkt te plaatsen op elke eerste dag van een nieuw jaar.
Hoe leuk is dat? Van harte gefeliciteerd aan jou en je mama en papa!
